Review | De vergeten vrouwen
De vergeten vrouwen
Wanneer de twintigjarige verpleegster Frances ‘Frankie’ McGrath de onverwachte woorden ‘ook vrouwen kunnen helden zijn’ hoort, gaat er een wereld voor haar open. Ze is opgegroeid op een idyllisch eiland voor de kust van Californië, onder de vleugels van haar conservatieve ouders. Haar toekomst leek zo simpel: school afmaken, trouwen en in haar moeders voetsporen treden als de perfecte vrouw des huizes. Maar het is 1965 en de wereld is aan het veranderen. Wanneer haar broer vertrekt om te vechten in Vietnam, besluit ze zich aan te melden als verpleegkundige in het leger.
De jonge Frankie is onvoorbereid op de chaos die ze aantreft in Vietnam. En niet alleen dat, ook haar uiteindelijke terugkeer naar Amerika, dat verscheurd is door de oorlog en protesten, valt zwaarder dan ze ooit had kunnen denken.
“The women had a story to tell, even if the world wasn't quite yet ready to hear it, and their story began with three simple words. We were there." ― Kristin Hannah, De vergeten vrouwen.
Een van de verdrietigste, maa r ook mooiste verhalen die ik de afgelopen tijd gelezen heb. Een boek dat een ode is aan vrouwen, maar ook mannen, die gediend hebben in de Vietnamoorlog. Een generatie die lang te maken heeft gehad met (voor)oordelen en lijkt te zijn vergeten in de geschiedenis.
De openingsscène van het boek is het afscheidsfeest van de broer van Frankie McGrath, die in 1966 vertrekt om te dienen in Vietnam. Geïnspireerd door haar broer, en later door zijn dood, besluit Frankie hem te volgen door zich aan te melden als verpleegster in het leger. De gevolgen van deze keuze, op slechts eenentwintigjarige leeftijd, zullen een schaduw over haar leven werpen.
'De vergeten vrouwen' is een boek dat je enorm raakt doordat Kristin Hannah steeds beide kanten van de (militaire) medaille belicht. Ze spaart de lezer niet in haar zeer gedetailleerde en levendige reconstructie van deze oorlog en het trauma dat daarop volgt. Echter, juist tijdens deze ontberingen ervaart Frankie een aantal van de mooiste momenten in haar leven en vindt ze vriendschap en liefde. Het is knap hoe een boek dat zo pijnlijk realistisch en hartverscheurend is, toch ervoor zorgt dat je hoop blijft houden op een goede afloop.
Happy Reading!